Prowadzenie działalności gospodarczej w oparciu o odpady i drugie życie rzeczy może być korzystne dla środowiska naturalnego, a także przynieść korzyści finansowe. Jednym z podejść jest zastosowanie zasad gospodarki o obiegu zamkniętym, czyli zapewnienie, że materiały i produkty używane przez firmę są maksymalnie wykorzystywane i przetwarzane w celu ograniczenia generowania odpadów. W ramach takiej strategii, istotnym elementem jest serwisowanie, naprawianie i przetwarzanie zbędnych rzeczy, zamiast po prostu wyrzucania ich na śmietnik. Może to obejmować naprawę sprzętu elektronicznego, mebli, odzieży czy innych przedmiotów, które mogą być łatwo naprawione zamiast kupowania nowych. Dobrym pomysłem na biznes może być również sprzedaż używanych przedmiotów, które zostały odrestaurowane lub przetworzone. Można to zrobić za pośrednictwem sklepów stacjonarnych lub internetowych, a także na targach i festiwalach. W ten sposób można przyciągnąć klientów, którzy cenią sobie ekologiczne podejście i chcą unikać nadmiernego konsumpcjonizmu. Ważne jest jednak, aby przedsiębiorcy prowadzący działalność gospodarczą w oparciu o odpady i drugie życie rzeczy przestrzegali odpowiednich przepisów dotyczących ochrony środowiska, w tym przepisów dotyczących recyklingu, składowania i przetwarzania odpadów. W Polsce, podobnie jak w innych krajach, zmieniło się podejście do naprawiania sprzętów na przestrzeni ostatnich dziesięcioleci. W czasach PRL naprawa sprzętu była często jedyną możliwością pozostania w posiadaniu danego urządzenia, ponieważ nie było tak łatwo dostępne jak dzisiaj. Wiele osób uczyło się samodzielnie naprawiać swoje sprzęty, a doświadczeni rzemieślnicy i mechanicy zajmowali się naprawami na szeroką skalę. Zmiana nastąpiła wraz z wprowadzeniem na rynek taniego sprzętu elektronicznego produkowanego w Azji, który był w przystępnej cenie, ale często szybko się psuł. Producentom zależało na tym, aby klienci kupowali nowe urządzenia zamiast naprawiali te stare. Często stosowali triki polegające na takim zaprojektowaniu produktów, by psuły się po określonym czasie lub były nieodpowiednio zaprojektowane, co skutkowało awariami. Dopiero niedawno zaczęto się mówić o idei tzw. "ekoprojektowania", czyli tworzenia produktów tak, aby były bardziej trwałe, łatwiejsze do naprawy i recyklingu. W 2019 roku Unia Europejska przyjęła dyrektywę, która zobowiązuje producentów do umieszczania informacji na temat naprawy i konserwacji na swoich produktach. Wprowadzono także zasady gwarancji, które zapewniają, że klienci mają prawo do bezpłatnej naprawy lub wymiany produktu, jeśli ulegnie on awarii w ciągu określonego czasu. Dyrektywa ta nakłada na producentów obowiązek umożliwienia naprawy sprzętu przez niezależnych serwisantów oraz udostępnienia klientom informacji na temat trwałości i łatwości naprawy produktów. Przed wejściem w życie tej dyrektywy, producenci stosowali różne triki, aby uniemożliwić naprawę sprzętu przez nieautoryzowanych serwisantów lub konsumentów. Na przykład stosowali specjalne śruby, które wymagały specjalistycznego narzędzia, by je odkręcić, albo umieszczali niezastępowalne baterie, które wymagały wymiany całego urządzenia. Ponadto, w wielu przypadkach koszty naprawy były wysokie i czasem wynosiły więcej niż zakup nowego urządzenia. Dyrektywa UE zmienia to podejście i stawia na ochronę interesów konsumentów i środowiska naturalnego. Zgodnie z nią, producenci muszą udostępniać części zamienne oraz instrukcje serwisowe dla nieautoryzowanych serwisantów i konsumentów, co pozwala na naprawę urządzeń przez osoby spoza sieci autoryzowanych serwisów. Producent musi także informować klientów o trwałości swoich produktów oraz o łatwości naprawy i wymiany części. Dyrektywa ta ma na celu zmniejszenie ilości odpadów elektronicznych oraz poprawę jakości życia konsumentów. Ponadto, poprzez umożliwienie naprawy i przedłużenie żywotności produktów, przyczynia się także do zmniejszenia emisji gazów cieplarnianych związanych z produkcją nowych urządzeń.